Άρθρο μου- Διαβάστε: Η επιβίωση μιας σχέσης
Η επιβίωση μιας σχέσης
Από πάντα θεωρούσα ότι το να έχεις πρακτικά προβλήματα είναι κάτι το οποίο λύνεται ευκολότερα, από το να αντιμετωπίζεις προβλήματα στην ερωτική σου σχέση ή ακόμα και στις σχέσεις με φίλους και συγγενείς. Η επίλυση για παράδειγμα ενός οικονομικού προβλήματος ή ενός προβλήματος που σχετίζεται με την πρακτική πλευρά της δουλειάς σου, και το πώς αυτή μπορεί να γίνει ευκολότερη, επέρχεται μέσα από την τριβή με το ίδιο το πρόβλημα, καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την δυνατότητα κάτω από συνθήκες πίεσης και στρές να εφευρίσκει άμεσα πολλαπλές λύσεις, για να διορθώσει την κατάσταση. Θέτει ερωτήματα και υιοθετεί τακτικές, ππροσφέροντας εναλλακτικές λύσεις. Όλος αυτός ο δρόμος της αναζήτησης, ονομάζεται εμπειρία.
Όμως, στον σημερινό κόσμο ή για να γίνω περισσότερο συγκεκριμένη στην σημερινή Ελλάδα , υπάρχουν πολλές ασθένειες βασικές και θανατηφόρες που εξαφανίζουν τον πληθυσμό αλλά και ασθένειες που δεν διαγιγνώσκονται και αφανίζουν σχέσεις. Νούμερο ένα μάστιγες "καθαρίζουν" την ανθρώπινη φύση και διασκορπίζουν τον θάνατο.
Αφήνοντας για λίγο αυτή την θανατηφόρα αλλά και τελεολογική πλευρά του ανθρώπου και αναλύοντας σε ένα λίγο πιο ανάλαφρο κλίμα τα γεγονότα διαπιστώνω ότι η σημερινή μάστιγα δεν είναι ούτε ο καρκίνος αλλά ούτε και οι πιθανές γενετικές ασθένειες που προσβάλλουν μεγάλες μερίδες πληθυσμού. Η μάστιγα ονομάζεται κατακερματισμός και θάνατος των ανθρώπινων σχέσεων.
Ολοένα και περισσότερο διαπιστώνουμε ότι είναι πολύ δυσκολότερο σήμερα να κάνεις μια σχέση από το να γίνεις ας πούμε πλούσιος. Από το 1999 διάφοροι συγγραφείς και φιλόλογοι διερευνούσαν την προβληματική αυτή, και έκρουαν τον κώδωνα, για κατακερματισμό των σχέσεων στις μετέπειτα δεκαετίες. Εκείνη την εποχή το πρόβλημα δεν ήταν έντονο. Μπορούμε να πούμε ότι δεν ήταν ούτε υφιστάμενο, όμως έκανε φανερή την παρουσία του αλλά και την εδραίωσή του στα χρόνια που θα επακολουθούσαν.
Η συλλογιστική, ή αν θέλετε το σκεπτικό της διαφθοράς των τομέων μπορεί να φαντάζει κλισέ, όμως αποτελεί πραγματικότητα. Όταν ο άνθρωπος απο τη φύση όπου ζούσε, κατέκλυσε τις πόλεις και προσπάθησε να ανεβάσει το επίπεδο ζωής του εργαζόμενος σε μια εταιρεία για παράδειγμα, και εν αγνοία του εξυπηρετώντας είτε το καπιταλιστικό κεφάλαιο είτε τον κορβανά της εξουσίας δεν λογάριασε ότι θα παραγκωνίσει τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Η σκέψη του αυτή να αποκτήσει ένα καλύτερο επίπεδο ζωής αλλά και το να γίνει πλούσιος κερδοφορώντας -γιατί ποιος δεν θα ήθελε να είναι πλούσιος- τον οδήγησε στον να σκέφτεται μόνο το άμεσο αλλά σταθερό κέρδος, το κέρδος με κάθε τρόπο αργότερα αλλά και την ληστεία στην συνέχεια.
Πιο μετά, το φαινόμενο της μαζοποίησης και ουσιαστικά το φαινόμενο της ισοπέδωσης, τον οδήγησε στο να υιοθετήσει κουλτούρες και πρότυπα που δεν συνταίριαζαν με την αρχική ποιοτική βάση μέσα στην οποία μεγάλωσε και προσκύνησε τα σκυλάδικα τα μπαρ και τις κακο-συνήθειες. Ήπιε "ξεπλυμένα" δηλητήρια και αναλώθηκε σε ξενύχτια χωρίς τίποτε απο αυτά να του προσφέρει την ψυχική ανάταση της πραγματικής και ποιοτικής διασκέδασης. Η διασκέδαση που σημαίνει διασκορπισμός της ψυχής και ψυχολογική εκφόρτιση παρεξηγήθηκε και η έννοιά της ξεχάστηκε. Ο άνθρωπος δεν διασκέδασε αλλά κακοποιήθηκε.
Και κάπως έτσι ξέχασε να ερωτεύεται, να αγαπά και να νοιάζεται. Δεν θα αφιερώσω πολλές γραμμές σ’ αυτή τη διαπίστωση. Η απάντηση είναι πολύ πιο απλή απ' όσο δείχνει. Οι σχέσεις σήμερα δεν επιβιώνουν γιατί δεν υπάρχει το νοιάξιμο, η αφοσίωση του να δώσεις χωρίς ανταλλάγματα, η αυθόρμητη αγάπη που πρέπει να πηγάζει απο τα μύχια της ψυχής για τον συνάνθρωπο όχι απαραίτητα και μόνο για τον ερωτικό σύντροφο που έχουμε δίπλα μας. Οι δυσκολίες γίνονται ελαφρύτερες όταν υπάρχει θετικό και σωστό κλίμα ανάμεσα στους ανθρώπους. Ξεπερνιούνται ευκολότερα, γιατί υπάρχει ένας κοινός νους που όπως προανέφερα βρίσκει την λύση άμεσα. Η ατομικότητα είναι σημαντική σίγουρα, όμως το άτομο μπορεί αναδειχθεί μέσα από μάτια που το πιστεύουν. Τα θετικά στοιχεία του κάθε ανθρώπου θα αναδειχθούν, θα ενεργοποιηθεί η ψυχή και ο άνθρωπος θα βγεί απο το αδιέξοδο, του να εξυπηρετεί μόνο τα θέλω του και τους εγωισμούς του. Θα αναδειχθεί ο καλύτερος εαυτός. Έτσι και ο κατακερματισμός των σχέσεων μπορεί να σταματήσει όταν διαπιστώσουμε τα θετικά στοιχεία του καθενός μας ξεχωριστά και τα χρησιμοποιήσουμε ώστε να δημιουργηθεί και να προαχθεί το άτομο μέσα από τον σημαντικό «άλλο».
Κάπως έτσι θα σταματήσει το πρόβλημα ,οι άνθρωποι θα αγαπηθούν και οι σχέσεις δεν θα είναι πια μόνο για να είναι ούτε θα σβήνουν. Θα επιβιώσουν και θα αντέξουν στον χρόνο όπως επιβίωσε και άντεξε το ανθρώπινο είδος τόσες χιλιετίες...
Τερζίδου Αννίτα
Φιλόλογος