Αξιοποίηση και των ορεινών περιοχών της Ελλάδας.....Λύση υπάρχει........

2016-01-08 11:28

Η Ελλάδα μαζί με την Αυστρία που ανήκουν στις πιο ορεινές περιοχές της Ευρωπαϊκής ένωσης και που αποτελούν χώρες τεράστιου φυσικού ,βιολογικού και πολιτισμικού πλούτου αντιμετωπίζουν προβλήματα τα οποία εστιάζονται στην απομόνωση στην εγκατάλειψη καθώς και στην γήρανση του πληθυσμού τους. Έτσι λοιπόν είναι αναγκαίο να βρεθούν λύσεις και στρατηγικές οι οποίες απορρέουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να ληφθούν μέτρα για την ανάπτυξή τους. Τα μέτρα αυτά είναι γενικευμένα και δεν υπάρχει άμεση κινητοποίηση των φορέων των τοπικών κοινοτήτων που δεν προσαρμόζονται στην φυσική κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα. Για την ανάπτυξη των περιοχών αυτών θα πρέπει να υπάρξει μια προσέγγιση, βασισμένη στις αρχές, αξίες και μεθόδους της Αξιοβίωτης ολοκληρωμένης ανάπτυξης εννοώντας την ανάπτυξη εκείνη την οικονομική, κοινωνική, τεχνολογική, πολιτισμική η οποία θα τελείται με σεβασμό  στον άνθρωπο όπως αυτός εντάσσεται δημιουργικά στο φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον των ορεινών αυτών περιοχών ως αναπόσπαστο κομμάτι τους και όχι ως εκμεταλλευτής και κυρίαρχος ιδιοκτήτης.(Κριτική Ανάλυση της Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις Ορεινές Περιοχές, Ε. Μιχαηλίδου, Γεωπόνος, MSc «Περιβάλλον και Ανάπτυξη» του Ε.Μ.Π., Ρόκος)

Σημειωτέον οτι:
Τα μέτρα κρίνονται ως γενικευμένα, μερικά,
τομεακά, αποσπασματικά, αποφασισμένα «εκ των άνω» και όχι με ουσιαστική συμμετοχή
των τοπικών κοινοτήτων, χωρίς προσαρμογή στις ιδιαίτερες συνθήκες της φυσικής και
κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας κάθε περιοχής και πλήρως ενταγμένα στις αξίες και
τους στόχους της «βιώσιμης ανάπτυξης», δηλαδή την ανταγωνιστικότητα, την
επιχειρηματικότητα, την καινοτομία και την ευέλικτη εργασία, όπως αυτά υποθάλπουν ή και
εξασφαλίζουν την ασυδοσία των αγορών. Τεκμηριώνεται ότι η εφαρμογή των πολιτικών
αυτών, παρά τα όποια επιμέρους ενδεχομένως θετικά στοιχεία τους για τις πεδινές περιοχές
βιομηχανικών χωρών, όχι μόνο δεν μπορεί να συμβάλει στο ξαναζωντάνεμα των ορεινών
περιοχών γενικά και ιδιαίτερα όσων βρίσκονται σε εξόχως ορεινές χώρες όπως η Ελλάδα,
αλλά μπορεί ακόμα και να επιδεινώσει τα υπάρχοντα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα
και να αλλοιώσει ακόμα περισσότερο το ήδη ευαίσθητο και ευάλωτο φυσικό και πολιτισμικό
περιβάλλον τους.