Διαβάστε: Έλληνες Πομάκοι-Δοκιμάζοντας τα όρια ανοχής...

(Στοιχεία απο προσωπική έρευνα) 

Στις Βρυξέλλες το 2008 ο Εμίνογλου Κεμάλ στην εκδήλωση που διοργάνωσε το FUEN (Ομοσπονδιακή Ένωση Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων) και διάφορες τουρκικές εθνικιστικές οργανώσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, στις 17.4.08. ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Ζαγάλισα αναφέρει ότι οι Πομάκοι είναι 40.000 στην ελληνική Θράκη και δεν τους αναγνωρίζονται δικαιώματα. Καταγγέλλει ότι ο ίδιος έπεσε θύμα επίθεσης όταν Τούρκοι του ζήτησαν να μην ξανααναφέρει κανείς τη λέξη Πομάκος γιατί θεωρούν ότι δεν υπάρχει θέση γι' αυτούς εκεί.

Αίσθηση προκαλεί και η επιστολή ανώνυμου δασκάλου στην εφημερίδα, ο οποίος αναφέρεται σε πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων, και διαβάστηκε στην εκπομπή Terra Incognita. Ο δάσκαλος στο σχολείο αναφέρει, όταν ήταν και ο ίδιος μαθητής, τους χτυπούσε όταν μιλούσαν πομάκικα, ο ίδιος όμως θέλησε να γίνει δάσκαλος γιατί ήταν διαφορετικός από τους άλλους. Οι Πομάκοι επίσης δάσκαλοι περιγράφει οτι διώχνονταν από τα χωριά από τους φανατισμένους χωρικούς ή τους πράκτορες του τουρκικού προξενείου. Επισημαίνει ότι έπρεπε να γίνει καλός Τούρκος, για να τον αποδεχτούν οι φανατισμένοι χωρικοί. Υπερασπίστηκε με ζήλο την τουρκική πλευρά και απαγόρευε στα παιδιά να μιλάνε πομάκικα, αλλά μόνο τούρκικα και αποδείκνυε με αυτόν τον τρόπο ότι ήταν σωστός μουσουλμάνος και Τούρκος. Κάποιος άλλος συνάδελφος του, του έλεγε να το κάνει αυτό, ενώ αργότερα έμαθε ότι εκείνος έπαιρνε δυο μισθούς, έναν από το ελληνικό κράτος ως δάσκαλος και έναν από το τουρκικό για να εκτουρκίζει Πομάκους. Αναφέρει ότι αισθάνεται ντροπή γι' αυτό το γεγονός που Τουρκία και Ελλάδα τους ανάγκασαν με το ζόρι να γίνουν Τούρκοι. (Εφημερίδα Ζαγάλισα, τευχ. 59, Φεβρουάριος-Μάρτιος,2012)

Ακόμη σε ομιλία της η Μολλά Νουρσέλ, στην ιδρυτική εκδήλωση του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων, στις 23.05.2009, στην Κομοτηνή, αναφέρει με ιδιαίτερη συγκίνηση ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να μιλούν τούρκικα αλλά εξαναγκάζονται να το κάνουν. Θέλουν να μιλούν πομάκικα και ελληνικά αλλά δεν τους διδάσκονται. Η ίδια αναφέρει ότι αισθάνονταν άσχημα όταν ήταν μικρά παιδιά που δεν ήξεραν ελληνικά εμπρός στα άλλα παιδιά όπως επίσης και ότι επέλεξε να γίνει μέλος του συλλόγου αυτού αν και γνωρίζει ότι θα κυνηγήσουν και θα απειλήσουν την ίδια αλλά και την οικογένειά της.