Οι ρίζες της βιοηθικής στην αρχαία ελληνική σκέψη

Η βιοηθική έχει προεκτάσεις και κατευθύνσεις σε πολλούς τομείς. Ο όρος βιοηθική αναζητάται στην καταγωγική και γλωσσική ρίζα του  που προέρχεται από τις λέξεις βιο-ηθική. Η γλώσσα μπορεί να μας οδηγήσει στην ουσία του όρου με την εργαλειακή της μορφή. Συνήθως, όταν αναφερόμαστε στην βιοηθική εννοούμε την παράσταση ενός κλάδου ή μιας ενιαίας κατεύθυνσης της φιλοσοφικής ηθικής, με την ιατρική και την ιστορία της.

Αποτελείται απο το πρόθεμα βιο που σημαίνει βίος, δηλαδή ζωή ή ακριβέστερα τρόπος ζωής,  και το επίθεμα ηθική το οποίο παραπέμπει στην διδασκαλία ή στην θεωρία της κοινωνικά ηθικής βούλησης και πράξης του ανθρώπου. Κι αν σκεφτούμε και τον όρο ηθική που προέρχεται από την αρχαία λέξη ήθος και που αναφέρεται στον χαρακτήρα δηλαδή την αγωγή του ανθρώπου και άρα συνυφαίνεται με την ουσία του προσώπου εναρμονισμένου με τον δημόσιο χώρο, τότε η βιοηθική ανάγεται στην εξέταση βασικών αρχών της ανθρώπινης προσωπικότητας (Δημήτρης Τζωρτζόπουλος, 2014)

Η αρχαία ελληνική σκέψη, έχει ως χαρακτηριστικό γνώρισμα της διαχρονικής αλήθειας την ενδότερη τάση να στοχάζεται επι του ανθρώπινου βίου και να σκιαγραφεί την ηθική πρόσληψη με βάση την εκλογίκευση του ήθους. Για παράδειγμα οι πρώτοι φιλόσοφοι οι προσωκρατικοί έδωσαν μια πρώτη εικόνα αναλύοντας απόψεις ιατρικές φιλοσοφικές ιατροδεοντολογικές ψυχολογικές αλλά και ηθικές που κινούνται σε αυτή τη γραμμή  της εκλογίκευσης. (Δημήτρης Τζωρτζόπουλος, 2014)

Ωστόσο αργότερα ο Αριστοτέλης στον δικό του χρόνο αλλά και λόγο συνδέει την πραγμάτωση του ανθρώπου με την ηθική του ολοκλήρωση και ως προς αυτό αναλαμβάνει μια πιο ευρύτερη πραγμάτευση του ήθους σε περιοχές όπως η βιολογική η ηθική ,η πολιτική αλλά και η ποιητική. Οι αναλύσεις του αυτές αφορούν θέματα τα οποία αγγίζουν την ιατροφιλοσοφία, την βιοηθική την ψυχοσωματική ιατρική και την ιατρική δεοντολογία. (Δημήτρης Τζωρτζόπουλος, 2014)

Γενικότερα η έρευνα του πνεύματος  και των ηθικών δυνατοτήτων του ανθρώπου απελευθερώνει ιδέες αλλά και αρχές οι οποίες μπορούν να στηρίξουν το έργο της σύγχρονης ιατρικής δεοντολογίας και να συγκροτήσουν την ιατρική προσωπικότητα και συμπεριφορά αλλά και την στάση του γιατρού απέναντι σε ασθενείς και συναδέλφους ή ακόμη και τις συνεργασίες του με εταιρείες φαρμάκων. Έτσι η βιοηθική αποκτά την δική της θέση στην επιστήμη και την έρευνα. (Δημήτρης Τζωρτζόπουλος, 2014)