Η χρήση του αναπηρικού αμαξιδίου σε αθλητές με αναπηρίες- Η περίπτωση τεννίστριας με αναπηρία και ο δρόμος προς το Ολυμπιακό μετάλλιο
Η προσωπική εμπειρία μιας Βρετανίδας τεννίστριας σε αναπηρικό καροτσάκι αποδεικνύει περίτρανα το πώς η ζωή δεν σταματά ακόμα και μετά από σοβαρούς τραυματισμούς στην σπονδυλική στήλη μετά από ατυχήματα. (Emma Kavanagh, 2012)
Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε, περιγράφει δεδομένα από την ζωή αθλήτριας με αναπηρία η οποία κατάφερε να πετύχει διεθνή αθλητική επιτυχία μετά από ένα τόσο σοβαρό ατύχημα. Τα αποτελέσματα έφεραν μια χρονολογική προσέγγιση η οποία υιοθετήθηκε για την χαρτογράφηση της κατάστασης πρίν αλλά και μετά το ατύχημα. Εξετάζεται η ζωή πρίν το ατύχημα, η αποκατάσταση, και το ταξίδι προς το αθλητικό επίτευγμα. Τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την έρευνα αυτή ήταν ότι όλες οι αρνητικές απόψεις που επικρατούν για την αναπηρία, μπορούν να ξεπεραστούν αν η ίδια η αναπηρία αντιμετωπιστεί σε ένα πλαίσιο θετικών αφηγήσεων της ζωής. Επιπλέον η ίδια η συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς αγώνες δείχνει πώς ένα συνηθισμένο πρόσωπο της καθημερινότητας έχει καταφέρει να γίνει μιας παγκόσμιας κλάσης αθλήτρια. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες μελέτες, η συγκεκριμένη απέδειξε την θετική πλευρά μέσα στην τραγωδία της αναπηρίας και του ατυχήματος ότι η ζωή δεν μπορεί να σταματήσει ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες και το άτομο να οδηγηθεί στην επιτυχία. . (Emma Kavanagh, 2012)
Αναφέρεται ότι, η Λούσι σκέφτηκε να ξεκινήσει να παίζει τέννις όταν την επισκέφτηκε στο νοσοκομείο που βρισκόταν κάποιος αθλητής του τέννις. Κάποια στιγμή δανείστηκε μια αναπηρική καρέκλα για να παίζει τέννις. Ο λόγος που το έκανε ήταν, γιατί πλέον μπορούσε η ίδια να συντονίσει μόνο τα μάτια και τα χέρια της. Στην καθημερινή της ζωή πολύ πρίν το ατύχημα, ήταν αθλήτρια και ασχολούνταν με την ιππασία. Γενικώς ήταν δραστήριο άτομο. . (Emma Kavanagh, 2012)
Το 2003 η Λούσι έλαβε μέρος στους πρώτους της αγώνες για τέννις μόλις 22 μήνες μετά το ατύχημα. Η απόφαση πάρθηκε γιατί η ίδια ήθελε να δώσει ένα τέλος στην χαοτική κατάσταση που αντιμετώπιζε εκείνη την χρονική στιγμή που της συνέβη το ατύχημα και θεωρούσε πως δεν υπήρχε νόημα στη ζωή της. (Emma Kavanagh, 2012)
Η ίδια έτσι κατάφερε να δημιουργήσει τους δικούς της κανόνες ζωής και να επιτρέψει στον εαυτό της πλέον να ασχοληθεί με ένα άθλημα, στις δυνατότητες που της επέτρεπε πλέον το σώμα της και οι ικανότητές της. Η ίδια αναφέρει, πως στην διάρκεια της πορείας της ενασχόλησής της με το τέννις σε αναπηρικό αμαξίδιο, συναστράφηκε με ανθρώπους που αντιμετώπιζαν σοβαρότερα προβλήματα κινητικότητας. (Tasiemski T, Brewer BW., 2011)
Μετά την πρώτη της συμμετοχή σε αγώνες το 2003, η Λούσι σημείωσε επιτυχίες με 11 τίτλους στην καριέρα της και 21 διπλούς τίτλους. Κέρδισε τον πρώτο της αγώνα τον Αύγουστο του 2010. Έχει κερδίσει τρία Grand Slam το 2009 σε διπλούς τελικούς στο Wimblenton το 2009 και στην Αυστραλία το 2010. Επιπλέον έχει αγωνιστεί το 2008 στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου.
Η ίδια επιπλέον αναφέρει, πως το ατύχημα της άλλαξε ολοκληρωτικά την ζωή και εάν θα είχε την δυνατότητα να γυρίσει τον χρόνο πίσω είναι δύσκολο να το σκεφτεί. Επισημαίνει ότι έγινε καλύτερος άνθρωπος μετά το ατύχημά της και χωρίς αυτό λέει πως η ζωή της ίσως να μην είχε τόσες επιτυχίες όσες απολαμβάνει τώρα η ίδια.